Zabieg kardioneuroablacji wykonywany jest po szczegółowych badaniach, analizie wywiadu oraz testach autonomicznych. Zabieg CNA wykonuje się najczęściej w znieczuleniu ogólnym w asyście anestezjologa. Wykonywane są nakłucie żyły podobojczykowej lewej i żył udowych. Przed zabiegiem wykonywane jest klasyczne badanie elektrofizjologiczne oraz stymulację co najmniej jednego, najczęściej prawego nerwu błędnego w okolicy żyły szyjnej wewnętrznej. Stwierdzenie po stymulacji nerwu błędnego istotnej przerwy w rytmie zatokowym i/lub bloku przedsionkowo-komorowego (zwykle powyżej 6 sekund) stanowi etap wyjściowy do wykonywania zabiegu CNA. Wokół prawego i lewego przedsionka wyznacza się mapowaniem około 6 obszarów skupienia zwojów nerwowych, których ablacja, może spowodować zmianę równowagi na korzyść przewagi układu sympatycznego oraz ograniczenia patologicznych odruchów układu parasympatycznego. Na wstępie wykonuje się nakłucie transeptalne i mapowanie 3D lewego przedsionka. W anatomicznych strefach występowania zwojów przywspółczulnych (lub miejsc wyzwalających bradykardią lub pauzy pod wpływem stymulacji lub ablacji) lub występowania nieprawidłowych potencjałów wykonuje się kilka (5-10) aplikacji prądu o częstotliwości radiowej w okolicy żyły płucnej lewej górnej, żyły płucnej lewej dolnej, żyły płucnej prawej górnej i żyły płucnej prawej dolnej. Dodatkowo wykonuje się aplikacje w dachu zatoki wieńcowej od strony lewego przedsionka i ujścia zatoki wieńcowej. Następnie mapowanie przenosi się do prawego przedsionka, gdzie po potwierdzeniu lokalizacji przebiegu nerwu przeponowego i węzła zatokowego wykonuje się w sąsiadujących miejscach aplikacje u ujścia żyły głównej górnej i tylnej przegrody międzyprzedsionkowej prawej. Po zabiegu kardioneuroablacji stosuje się stymulację nerwu błędnego prawego i lewego. Przy braku przerw w pracy serca dodatkowo wykonuje się ocenę efektu działania atropiny. Samodzielny zabieg kardioneuroablacji (CNA) trwa około 90-120 minut, a zabieg CNA połączony z ablacją migotania przedsionków i izolacją żył płucnych (PVI) około 150-180 minut (PVI+CNA). Elektrody i wkłucia są usuwane, a w miejsca wkłuć naczyniowych zakładane są szwy hemostatyczne. Chory zostaje wybudzony i przekazany na 2-3 godzinną obserwację na salę monitorowaną. Po zabiegu prawidłowy rytm zatokowy serca u chorych po CNA jest zwykle przyśpieszony do około 70-80/min. Chory w pierwszej dobie otrzymuje doustny lek rozrzedzający krew zapobiegający tworzeniem się skrzeplin i zatorów. W ciągu doby po zabiegu wykonywane jest kontrolne ECHO serca. Po 24-48 godzinach po zabiegu CNA chory może być wypisany do domu lub przekazany na oddział rehabilitacji kardiologicznej.
W okresie wczesnym po zabiegu ablacji chorzy nie odczuwają w większości uciążliwych objawów. U niektórych z nich mogą występować objawy przyśpieszenie pracy serca, stany podgorączkowe i zmęczenie (zwykle po środkach znieczulających i podawanej atropinie) oraz ból okolicy serca i miejsc wkłuć naczyniowych. W okresie pierwszych 2 tygodni po zabiegu zakazane jest wykonywanie ciężkich i nie monitorowanych przez lekarzy intensywnych wysiłków, sportów wyczynowych i jeżdżenia pojazdami. Zakazuje się dźwigania przedmiotów powyżej 5kg, przysiadów, wykonywania ćwiczeń siłowych oraz jedzenia nadmiernych, ostrych i gorących posiłków. W tym okresie nie zaleca się zbyt intensywnego uprawiania współżycia seksualnego. Po dwóch tygodniach akceptuje się zwiększanie wysiłków (najlepiej nordic walking) lub jazda na stacjonarnym rowerze od 2-5 km lub rehabilitacja kardiologiczna pod specjalistycznym nadzorem. Po 4 tygodniach i po kontrolnej wizycie aktywność fizyczna może być indywidualnie zwiększana. Dieta powinna być lekkostrawna, bez przyjmowania gorących posiłków i płynów (akceptowane są ciepłe posiłki) oraz bez ryzyka zadławienia się (bez ości, twardych produktów spożywczych) i podrażnienia przełyku.
Skuteczność zabiegu CNA wynosi około 90-95%, ale może spadać do około 80% w obserwacji odległej. Związane jest to z niepełną denerwacją zwojów, ponownym unerwieniem serca, tworzeniem się dodatkowych połączeń nerwowych oraz efektem obrzmienia tkanek po ablacji, a nie pełnej ablacji patologicznych komórek nerwowych. Skuteczność może być niższa w przypadku występowania dodatkowych chorób serca i schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Najdłuższe polskie obserwacje celowanego efektu CNA dotyczą kilku chorych powyżej 5 lat. Nawroty omdleń i utrat przytomności u niektórych chorych mogą być związane z innymi patologicznymi stanami i chorobami (reakcja wazodepresyjna, leki, substancje psychoaktywne, pseudoomdlenia, padaczka, hipoglikemia, etc). U 5-10% chorych wykonuje się dodatkowe kardioneuroablacje w celu utrwalenia efektu lub poprawy skuteczności odległej zabiegu.
Zabiegi kardioneuroablacji nie są zabiegami wysokiego ryzyka, jednak mogą być związane z występowaniem poważnych (1-2%) i małych (1-3%) powikłań odpowiadających powikłaniom przy ablacji migotania przedsionków (2-5%). Do najczęstszych powikłań należą : krwiaki, przetoki, tętniaki rzekome w miejscu wkłucia do żył udowych oraz odma, zespół bolesnego barku lub krwiak w miejscu wkłucia do żyły podobojczykowej. Do powikłań poważnych podobnie jak przy zabiegu ablacji migotania przedsionków należy tamponada serca i zapalenie osierdzia, udar mózgu, zawał serca, zatorowość obwodowa, uszkodzenia nerwu przeponowego, krwotok, uszkodzenia zastawki lub naczyń oraz wstrząs anafilaktyczny potencjalnie zagrażające życiu. Większość z tych nawet poważnych powikłań nie pozostawia odlegle trwałych ubytków zdrowotnych i występują te reakcję rzadko i niezależnie od wielu prewencyjnych zabiegów i technik stosowanych przez zespół leczący. Obserwacja pozabiegowa i kontrole odległe mają dodatkowo zapewnić choremu bezpieczny okres rehabilitacji i rekonwalescencji. W serii pierwszych 50 chorych poddanych zabiegowi CNA według zmodyfikowanej metody Pachona wystąpiła: jedna tamponada serca wyleczona usunięciem 300 ml krwi poprzez nakłucie worka osierdziowego oraz jeden leczony zachowawczo wysięk w osierdziu. W obu przypadkach leczenie nie spowodowało trwałych i istotnych następstw, a chorzy przeszli pozabiegową rehabilitację kardiologiczną i powrócili do pełnej aktywności fizycznej i zawodowej.
